31 mei 2020
rennen, springen, vallen en weer opstaan…!
Jaaa, hij is er! Afgelopen zaterdagnacht omstreeks 04:15 uur werd ik gewekt door Svadilfari. Hij hinnikte zo hard! Ik sprong mijn bed uit en rende naar de stal. En daar lag hij. Een heel klein bruin veulentje. Ongelofelijk schattig. Het was al voor een groot deel opgedroogd.
En Friða? Die heeft het zo goed gedaan! Ze liet mij direct bij het veulen. Alles was goed! Wat een feest!
Al snel zag ik dat het een hengstveulen was. Daar had ik helemaal niet op gerekend! Een paar uur heb ik getwijfeld over zijn naam, maar uiteindelijk toch gekozen voor de naam Farsaell, wat de gelukkige betekent. Als je zijn uitstraling ziet en hem ziet lopen, dan past de naam perfect.
In het een na laatste filmpje zie je hoe de dierenarts niet alleen het veulen nakijkt, maar ook de nageboorte controleert. Farsaell is de afgelopen dagen al veel veranderd. Hij staat wat rechter op zijn benen, is van kleur veranderd, loopt makkelijker met zijn moeder mee en hinnikt als hij mij ziet (smelt, smelt) 🙂
